Names

Two from Philodemus :-

1) Switching between a female name and its (neuter) diminutive:

Ξανθὼ κηρόπλαστε, μυρόχροε, μουσοπρόσωπε,

εὔλαλε, διπτερύγων καλὸν ἄγαλμα Πόθων,

ψῆλόν μοι χερσὶ δροσιναῖς μύρον· „Ἐν μονοκλίνῳ

δεῖ με λιθοδμήτῳ δή ποτε πετριδίῳ

εὕδειν ἀθανάτως πουλὺν χρόνον.“ ᾆδε πάλιν μοι,

Ξανθάριον, ναὶ ναί, τὸ γλυκὺ τοῦτο μέλος.

οὐκ ἀίεις, ὤνθρωφ’, ὁ τοκογλύφος; ἐν μονοκλίνῳ

δεῖ σὲ βιοῦν αἰεί, δύσμορε, πετριδίῳ.

Anth.9.570 [= no. 341 in Jay's Penguin]

2) Word-play with names and name elements, perhaps as an indicator of the transparency of compounds or awareness of an echo, associating ἔραμαι and φιλέω:

Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα·

καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·

καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα

παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.

αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον,

ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος.

Anth. 5.115 [= no. 333 in Jay's Penguin]