Menander, fr. 520 Kock
μήτηρ τέθνηκε ταῖν ἀδελφαῖν ταῖν δυοῖν (δυεῖν in Körte-Thierfelder)
ταύταιν· τρέφει δὲ παλλακή τις τοῦ πατρὸς
... but ...
αὐτάς, ἅβρα τῆς μητρὸς αὐτῶν γενομένη.
Josephus (!), AJ 14.425:
ὡς δὲ καθιμήθησαν αἱ λάρνακες, ἐτόλμα δ’ οὐδεὶς προσελθεῖν τοῖς ἐπὶ τῶν στομίων,
ἀλλ’ ὑπὸ δέους ἠρέμουν, μάχαιράν τις περιζωσάμενος τῶν ὁπλοφόρων καὶ ταῖν χεροῖν ἀμφοτέραιν δραξάμενος ἁλύσεως, ἀφ’ ἧς ἤρτητο ἡ λάρναξ, κατῄει ἐπὶ τὰ στόμια δυσχεράνας τὴν τριβὴν τῶν ἐπεξιέναι μὴ τολμώντων.
In Plutarch, we find ταῖν with θεαῖν (so too in Arrian's Anabasis) and χεροῖν.
In Job 13:20, we find δυεῖν '(you shall indulge me) in two things' (NETS, p. 678) in the poetic section, but δύο in 42:7 in the prose epilogue (Joosten 2014: 35), where δυεῖν would be inadmissible syntactically.
No comments:
Post a Comment